دنیایم را همانی خرابش کرد که یه زمانی با دستانش آنرا ساخته بود....

همیشه که صبر کردن , بخشیدن , ماندن و تحمل کردن به این معنا نیست که همه چیز درست می شود ...

لازمه گاهی وقتها دست از این تظاهر کردن برداری , باید دست بکشی از بخشیدن کسی که هیچ وقت بخشیدن دلش رابتوترجیح ندادوزجرکشیدنت را نفهمید
ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ

وقتی میمانی و می بخشی فکر می کنند رفتن را بلد نیستی

وقتی محبت زیادی میکنی آن راوظیفه میدانند...
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﮐﺮ
ﺷﺪ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ...
ﯾﮑﺠﺎ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ...

وقتی که معنای عشق ووفارانمیفهمی

چگونه جانی رافدایت کنم که ارزشش اندازه شریک شدن درخوشی هایت نبود...

آنگاه که محتاجت بودم رفتی اکنون دگردیرآمدی

 بخشیدنت محال است دلی رابه تودادم زیرخاک کردم...

دوسـتم !
پـیراهنـم را بـزن بـالا …
کـمرم را دیـدی ؟
نـترس چـیزی نـیست !…
ایـنها فـقط جـای خـنجرنـد ، مـن نـفهمیـدم در رفـاقـت چـه شد !
” تــو مـواظـب بــاش “

روزی چند بار دوستت داشتم
یکبار وقتی که هوا بَرَم می دارد ، قدم میزدم درکوچه خاطراتمان
وقتی که خوابت میامدوشب به خیرمیگفتی ، تو می آمدی میگفتی بوس بوس

وصبحگاه هنگام بیدارشدنت...وقت دیدارت هرروز
یکبار وقتی که باران ناز می کرد ، دلِ ناودان می شکست و می بارید...میخواندیم خیلی وقته دیگه بارون نزده
وقتی که شب شروع می شد ، تمام می شد
هر بار دیگرکه دل میشکستی وخاک میکردی عشقم را !

یکباروقتی بهم توجه نمیکردی وساعتهابادیگران بودی وسرخوش ومن نگران

وقتی که ازت بزور میخواستم بگی دوستم داری

وقتی که خیانت کردی

وقتی که گریستم وغرورم راله کردی آواره ام کردی

وقتی که بظاهرازدواج کردی

حتی هنگامی که درآغوش عشقت بودی

بارهادوستت میداشتم

شایداگرتنفرنداشتم

هنوز را ، همیشه را ، ازل تا ابد ، عدم تا وجود ، من حتی بیشتر از توانم دوستت داشتم.......حتی باقیِ روز را

اماتوقدرندانستی