ویروس بی مهری...

دبروزخواب تورادیدم خوابی که حقیقی ترازهرلحطه بودحقیقی ترازوجودزنده وحاظرخودت...خواب دیدم که باکسی که تورامیشناخت وعضوخانواده ات بود صحبت ازتوودلتنگی هاوعلاقه ام بتوکردم وباهاش تانزدیک خونه شما آمدم وبعدرفتم تااینکه حس کردم بایدبه عقب برگردم به امیدی که ببینمت ونگاهی برای آخرین باربه خانه شمابیندازم که تورادیدم که بالبخندی زیبابدنبالم آمدی نگاهت وحضورت چقدرحقیقی بودندانگارغمی نبوددروغ وخیانت وبی وفایی نبود...

آه وافسوس اینک ازلحظه ای که ازخواب برخواستم همه چیزرابازهم تباه وویران مصنوعی دیدم...

تونیستی امادلم بیش ازحدگرفته دلتنگی من بخاطرخیلی چیزهاست اماتوچه میفهمی دلتنگی

چیست تونمیدانی من سکوت کردم تاشکنجه هایت بیشترازاین قلب وروحم رانیازاردتامبتلابه دردتونشوم

تاویروس بی مهری و سردی وظلم وبیتفاوتی هایت به من سرایت نکند...میخواهم بهاری باشم وگرم !

بهاری بمیرم چون ندای آزادی که امثال

مث توفریادعاشقانه شان راخفه کردن...

من معنی دلتنگی راخیلی بیشترودورترهم تجربه کردم هنگامی که عزیزانی راازدست دادم که نبودشان درزندگی ام رانگذاشتم کسی احساس کندامابعضی دلتنگی هاهرروزتازه میشوندچون زخمی ناسوربردل!!!

درانتظارمعجزه  نیستم نمیخواهم بدانم کجایی وچه کارمیکنی حتماکسی هست که بیشترازمن برایش ارزش

قایلی هرچندکه این حق توست من بابهاری بهارم راگذراندم که هرگزتمام نمیشودکه هرگزخزان

نمیشودحتی اگربرگهای سبزش راامثالی چون تودزدیده باشندبازهم چون سروکمرخم نخواهدکرد...

خـــدایــــــــــا ...

از تــــو معــجـــــزه میخـــواهــــم.

مـعجـــــزه ای بــــــــزرگ در حـــد خـــــدا بـــودنــت!

تـــــو خـــود بــهــتـــر میـــــدانــــی.

مـعجـــــزه ای کــــه اشـک شـوقــــم را جـــاری کنـــــد...!!!

نــــاامــیـــــــد نـیستــــم...

فــقــط دلـــتنگــــــــم ...!

 

تو درگیر نفسهاتی تو آغوش یکی دیگه

منم درگیر این حق حق داره اشکام بهت میگه

تو رفتی و نمیدونی چقدر دلگیر و داغونم

تو اونجا روی ابرایی و من اینجا غرق بارونم

حال من و ابرهای بارونی یه جورا

سویی ندارم دیگه چشمام بی تو کورا

خیسم و بازم یه تبهم پیش من نیست

جاش زیر چترم خالیه دیگه با من نیست

…………………………………

پیش همه بودم و تنهایی کشیدم

تلخی طعمی که نبودی رو چشیدم

پیش تو بودم ولی انگار نمیدی

مرگ دلت شد تو به دادش نرسیدی

حال منو ابرهای بارونی یه جورا

سویی ندارن دیگه چشمام بی تو کورا

خیسم و بازم یه تبهم پیش من نیست

جاش زیر چترم خالیه دیگه با من نیست

شــک نکــــن ...!
"آینــــده ای " خواهـــم ساخت که ,
"گذشتــــه ام " جلویــــش زانــو بزنــــد ...!
قـــرار نیـــســــت مــــن هــــم دلِ کس دیـــگری را بســــوزانم ...!
برعـــــکــــس کســــی را که وارد زندگیــــم میشــــود ,
آنـــقـــدر خوشبخت می کنــــم کـــــه ,
به هـــر روزی که جــای " او " نیـستـی به خودت "لعنـــت " بفـــرستـی

گمـــان میکــــردم قـــانـــع بــــاشـــی,


و بـــه شکـستــن دلـــم اکـتفـــا کنـــــــی!


نــــه اینکــــه فــستیـــوالــی از دروغ بــــه راه بــینـــدازی


و در آخــــر بـگـــویــــــی:


"میــــروم تـــــا اذیــــت نـشـــوی بهتـــــریـــن مـــــن..."

روزی تو را آنجا که همه هستند به آغوش خواهم کشید
از این مخفیگاهِ عاشقانه بیرون خواهم زد
تو را در میانِ جمع
در شلوغ ترین جایِ روزگارم خواهم بوسید
نامت را بارها بلند بلند داد خواهم زد
بچه گانه ذوق خواهم کرد
جیغ خواهم کشید
به چشمانِ مهربانت خیره خواهم شد
با آخرین نفس فریاد خواهم زد که تو تنهاترین مردِ رویِ زمینی و
من با همه وجودم دوستت دارم
فدای سرم که همه مخالفت می کنند
فدای یک تار مویت اگر اخم کنند
اگر به مذاقشان خوش نیاید
اگر به فرهنگشان بر بخورد
اگر لبانشان را بگزند !
حرفهای همه
نگاههای سرزنش بارِ همه
فــــــــــــــــــــــدای سرم
عشقِ ما حرفِ مردم نمی شناسد !
هوای ما هــــــــــــــوایِ دیگریست . . .

عاشقانه همین است دیگر :
بیگانه بودیم ...
نگاهم کردی ؛ نگاهت کردم ...
لبخند زدی ، لبخند زدم ...
حرف زدی ، بی اعتنایی کردم ...
حرف زدی ، سکوت کردم ...
حرف زدی حسی غریب ولی لطیف شبیه حس زندگی در من جوانه زد ...
سکوت کردی ؛ تب کردم ...
نگاهم کردی ؛ آتش گرفتم ...
لبخند زدی ، زنده شدم ...
آغوش باز کردی ، پرواز کردم ...
عاشق شدی ؛
عاشق شدم ...
یکی شدیم با هم ...
حل شدیم در هم ؛
ذوب شدیم با هم ...
عاشق شدیم ...
عاشق ...
وعجب جاذبه ای داشت آغوشت ...
و من عاشقانه ات را می خواهم برای همیشه زندگی ام ...

امشب سالگردِ نداست
  روحش شاد...