بی قراره دل من طاقت نداره

یه روز صبح از خواب بیدار میشم و میرم جلوی آینه، میگم اِنسانم آرزوست، روز بعد از خواب بیدار میشم و اِنسانی می بینم که آرزو بود،
یه روز با مهربانانه به خودم میگم "تو همانی که همیشه به آن معتقد بودی"... ، روز دیگه با نامهربانانی و تندی خودم میگم "تو همانی که همیشه به آن معتقد بودی...
چنین دریای متناقضی از انواع و اقسام فکر ها شده ام.

ومن دیوانه شده ام وبی خبرم!!!اروزبازهم خواب دیدم وتواومدی بخوابم

کاش شبهادرخواب تورانمیدیدم کاش کابوسی درکارنبود!!!کاش لحظاتم کنارهمه اش تلخ می بودشایددرخواب

شیرینی دقایق باتوبودن راحس نمی کردم که اینگونه بی تاب شوم.

نمیدانی چه سخته بی قراری ودلتنگی وقتی که بایدباخودت واحساست بجنگی

وبخودت آرامش بدی بگی آروم باش اون خیانت کردورفت

من بخودم میگم وحس تنفرم رگ غیرت نداردتابلایی سراووخودم بیاوردآن وقت که کاردبه استخوان رسیدوراحت

توچشمات گفت من باتوکاری ندارم اینجادیگه نیا...ومن پایان رادیدم امابازهم نخواستم عشقی که دزسینه دارم راخدشه دار

کنم وراهم راکشیدم وگریه کنان رفتم.

درخواب لبخندت مراآزارمیدادوقتی که حس میکردم برای کسی دیگرهم همین لبخندراداری!!!وقتی بهت گفتم وبلاگم وخوندی گفتی که نه وقت نکردم ومن باهات قهرکردم وتوهم آمدی تاازدلم دربیاری...خب ایناهمش خواب بودومن اکنون رهاشدم بابیداریم اما چه کنم با بی قراریم شایدبامرگم روزی یادتووزجرهایت دفن شود.

ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺭﻭ نکن...
ﺍﺳﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ...
سیر ﻣﯽ ﺷﻮﺩ!

داغـــونی اَم از آنجـــا شــــروع شُـــــد
کــــه فَهمیـــــدَم . . .
از میـــان ایـــــن همــــه “بـــود”
مَــن در آرزوی یکــــی اَم کـــه ” نَبــــود “