مــــن تِکــــرار شُــــدَنی نیستـَـــم . خــــاطراتََــــت را بــــنویــــس!

مرا که میشناسی؟! من خودمم... کسی شبیه هیچکس! کمی که لابه لای نوشته هایم بگردی پیدایم میکنی... شبیه شعرهایم هستم، شاد، گاهی غمگین، مهربان، صبور، کمی هم بهانه گیر اگر نوشته هایم را بیابی منم همان حوالی ام... شبیه باران پاییزی؛ از فاصله ها دور و به عشق نزدیک...!

ﺑﯿﻦ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺎﺋﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ازظلم توﺑﻪ ﺁﻥ
ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻡ
:::...ﺳﮑﻮﺕ ...سال ها پیش روزی درست مثل امروز از روزهای سرد و سوزناک

زمستونی در حالی که بارون سختی درحال باریدن بودومن احساس میکردم به پایان رابطه ام باتونزدیکم ومن میدیدم توداری ازمن دورودورترمیشوی وراه راازمن جداکرده ای اماهنوزهم امیدداشتم وباتووسرنوشت درجنگ...امروز از اون روزها خیلی گذشته ،شاید خیلی چیزها فرق کرده .
اما اون چیزی که هنوز ثابت مونده اینه که احساس می کنم
هنوز همون کسی هستی که قبلابودی سردوبی احساس ومن دیگرخودم نبودم
به اتفاقایی که افتاده ونبایدمی افتادمی اندیشم شایدغیرمنطقی باشدکه من هنوزدوستت داشته باشم اماتنفرم ازتوقدرمطلق است وتوآینه تمام نمای یک نامردبه تمام معنایی.


در خود شکستم و تو صدای قهقهه هایت دنیا را لرزاند .... !
قانون طبیعت است .... !
موج وقتی سرش به سنگ میخورد , در خود می شکند .... !
و ساحل کف میزند .... !

تلخ است باور نبودن آدمهایی که ادعای ماندن داشتند و سخت است امروز باور آنهایی که ادعای ماندن دارند ...